شبهه:
ماه محرم حسینی فرارسیده و عدهای همچون خداناباوران و دینستیزان دوباره با قیافه خیرخواهانه، نوع دوستی و کمک به نیازمندان در شیپور دشمنی و مخالفت با عزاداری و مجالس محرم حسینی میدمند؛ اما اینبار با شیوه مغالطه و ادبیات عوامفریبانه «به جای»؛ به جای عزاداری، به جای گریاندن، به جای نذری دادن، به جای خیمه زدن و به جای… بهتر نبود که فلان کار را میکردید که گرهای از کار مردم باز بشه؟!
پاسخ نقضی:
این افراد اشکال تراش اگر یک لحظه فکر کنند و به وجدان خودشون توجه کنند به یاد شعر سعدی می افتند که میگه: طبیبی که خود باشدش زرد رُوی، از او داروی سرخ رویی مجوی، عامیانه اش اینه که اگه لا لایی بلدی چرا خوابت نمیبره! چطور شما به خودتون حق میدید که پولها و سرمایه های هنگفت را در قالبهای مختلف و متعدد برای مبارزه با دین و خدا، هزینه کنید؛ به گونهای که برای تامین مالی ترویج و گسترش الحاد، بی دینی و پوچگرایی موسسه های خیریه تاسیس نموده و پویشهای (Campaigns) گسترده برای جمع آوری حمایتهای مالی راه انداختهاید، اما اقدام خداباوران و دین داران نسبت به بزرگداشت اولیای دین که منشأ هدایت و آرامش انسانها در طول تاریخ بودهاند، را محکوم میکنید!؟ لا اقل شما و امثال شما که برای عقاید، باورها و امیال و خواسته هایتون هزینه های سنگین میکنید، دیگه نباید اعتراضی داشته باشید!
در ضمن چرا به اسراف کاران و خودپرستان اشکال نمی گیرید که بهتر نبود به جای این همه هزینه تشریفاتی ازدواج، دل چند جوان در دوران عقد مانده را شاد میکردند؟! به جای سفرهای خارجی و زیاده روی در تفریحات و …، دست چند نفر بیمار درمانده را میگرفتند؟! به جای لباس های گران قیمت، لباس معمولی می پوشیدند و لباس شب عید فرزندان اقوام فقیرشون رو تأمین میکردند؟! و خیلی چیزهای دیگر
پاسخ حلی:
مومنان، عزاداران و ارادتمندان خاندان عصمت و طهارت، همواره در طول تاریخ با اینکه شعائر و نمادهای دینی را حفظ و تعظیم نموده، از هیچ کمکی به هم نوعان و نیازمندان فروگذار نکرده اند؛ چون اسلام دستورات کامل مالی از جمله خمس، انواع زکات چون؛ زکات فطره، زکات مال و حتی زکات علم، صدقه و انفاق دارد. حق یتیم، حق فقیر، حق طالب علم، حق همسایه، حق مستضعف، حتی حق در راه مانده «ابن السبیل» و سایر تکالیف در آن لحاظ شده است و مردم دیندار و ولایتمدار نیز در حد توان و بضاعت خود به این فرامین عمل میکنند. پس لزومی ندارد که «به جای» این کار حسنه، آن کار حسنه گذاشته شود. بلکه هرکدام در جایگاه خودش انجام می شود. و اما اینکه گفته می شود «به جای» حسینه، مسجد، زیارت، عزاداری و غیره به فقرا و گرسنگان و برای امور عام المنفعه کمک کنیم، در واقع مردم را از اعتقادات توحیدی، سرمایه های معنوی و ارتباط با اهل بیت عصمت و طهارت به ویژه حضرت اباعبد الله الحسین (علیه السلام) دور میکند و زمینه گرایش به مادیگری را در افکار و روح و روان مردم تقویت مینماید. چنین بیانی، مسموم است و عدهای را به بهانه های مختلف از مسیر درست منحرف می سازد.
منشأ انحراف و دشمنی دین ستیزان این است که خودخواهی، هواخواهی و شیطان پرستی را «به جای» خداخواهی گرفته اند و از این رو با مومنان و ارادتمندان سرور و سالار شهیدان کربلا ستیزه کرده و انواع تهمت ها و توهینها را نثار میکنند! اینها را می توان مصداق آیه 165 سوره بقره دانست که قرآن میفرماید: « وَمِنَ النَّاسِ مَن یَتَّخِذُ مِن دُونِ اللّهِ أَندَادًا یُحِبُّونَهُمْ کَحُبِّ اللّهِ » (و برخى از مردم در برابر خدا همانندهایى [به جای او] برمی گزینند و آنها را چون دوستى خدا دوست می دارند)؛ مثل اینکه عده ای با همین مغالطه، دنیای مجازی را «به جای» دنیای واقعی، دنیا را «به جای» آخرت، دوست دختر یا پسر را «به جای» همسر، رابطه نامشروع را «به جای» مشروع، فسق و فجور را «به جای» تفریح، رفاه زودگذر دنیایی را «به جای» سعادت همیشگی، لقمه حرام را «به جای» کسب حلال، دزدی را «به جای» کار، حقوق بشر را «به جای» حقوق الهی و حکومت استکباری را «به جای» حکومت عدل پذیرفته اند!
نویسنده: حجت الاسلام دکتر احمد منصوری
