در روزگاری که زن از یک‌سو در چنگال استثمار اقتصادی و مصرف‌گرایی رسانه‌ای و از سوی دیگر در زندان تحقیر و انزوا، گرفتار شده است، جهان بیش از هر زمان، نیازمند الگوی تازه‌ای از زن است؛ زنی که هم با ایمانش می‌درخشد و هم با خرد و کنش اجتماعی‌اش تاریخ می‌سازد.
ولادت حضرت زینب کبری (سلام‌الله‌علیها)، فرصتی است برای بازخوانی هویتی که در هیاهوی تمدن مدرن گم شده است؛ هویتی که نه از جنس شعارهای فمینیستی است و نه از الگوهای زنِ مصرفی رسانه‌های غرب، بلکه برآمده از حقیقتی الهی است که در وجود زینب تجسم یافت.
۱. زینب و بصیرت رسانه‌ای در میدان تحریف
اگر جهان امروز را «عصر رسانه» بنامیم، بی‌تردید حضرت زینب نخستین سردارِ جبهه حقیقت در برابر امپراتوری تحریف بود.
در روزهایی که دستگاه تبلیغاتی یزید، خون حسین(علیه‌السلام) را «فتنه» می‌خواند، حضرت زینب با خطبه‌ای کوتاه اما کوبنده در دفاع از ولایت، همه‌چیز را وارونه کرد: او یزید را رسوا، و عاشورا را به نماد جاودانه عدالت بدل ساخت. او نشان داد که زن، اگر آگاه و شجاع باشد، می‌تواند با کلامش امپراتوری دروغ را فرو بریزد.
در جهان امروز که رسانه‌ها حقیقت را می‌بلعند و دروغ را زیبا جلوه می‌دهند، زنِ زینبی نماد بصیرت و مسئول در عرصه جهاد تبیین است؛ زنی که سکوت را گناه می‌داند و روایت حق را وظیفه.
۲. زینب و عزت در مصیبت؛ ایمان در طوفان
در صحنه کربلا و پس از آن، حضرت زینب نه فقط خواهر شهیدان، که قهرمانِ ایمان و استقامت بود. او در برابر تمام رنج‌ها و اسارت‌ها فرمود: «ما رأیتُ إلا جمیلاً»؛ یعنی نگاه مؤمنانه‌ای که حتی در اوج درد، معنا و زیبایی را می‌بیند.
در روزگاری که انسانِ مدرن زیر فشار اضطراب، شکست و بحران‌های روانی فرو می‌پاشد، پیام حضرت زینب چراغی است برای بازگشت به ایمانِ مقاوم و آرامش در مصیبت.
این ایمان، نه انفعال است و نه توهم؛ بلکه پویایی در مسیر حق و اطمینان به حکمت الهی است.
۳. زینب؛ زن مؤمنِ کنش‌گر و خردورز
دنیای امروز، زن را یا ابزار لذت و تبلیغ مصرف می‌خواهد، یا در نقش‌های فرعی و بی‌اثر نگه می‌دارد. اما حضرت زینب، نه در انزوا ماند و نه از حریم عفاف خارج شد؛ بلکه او در اوج عفاف، در رأس صحنه اجتماعی، سیاسی و معرفتی ایستاد. از خیمه عاشورا تا کاخ یزید، سخن گفت، افشا کرد، و تاریخ را تغییر داد.
این یعنی زن می‌تواند هم همسر و مادر باشد، هم مدیر و مبلغ و روشنگر؛ بدون آن‌که هویت انسانی‌اش قربانی نقش‌های تحمیلی شود.
در جهانِ سردرگم امروز، این الگو بیش از هر زمان، پاسخی است به بحران هویت زن مدرن.
جمع‌بندی
حضرت زینب فقط یک شخصیت تاریخی نیست؛ نقطه تلاقی سه حقیقت است: بصیرت در برابر تحریف، عزت در برابر شکست، و حضور خردمندانه در برابر حذف.
اگر تمدن غرب از «زن» چهره‌ای مصنوعی و مصرفی ساخت، سبک زندگی حضرت زینب او را به حقیقتش باز می‌گرداند؛ به زنِ آگاه، مقاوم، و کرامت‌محور.
امروز که موج‌های رسانه‌ای جهانی می‌کوشند زن را از خویشتن خویش جدا کنند، یاد زینب کبری پیام بیداری است: او می‌آموزد که زن می‌تواند محور روشنگری و مقاومت باشد، بی‌آن‌که از ایمان و عفافش فاصله بگیرد. ولادتش، جشن تولد «زنِ مؤمنِ آزاد» است؛ زنی که جهانِ پس از استثمار را با ایمان و حقیقت، از نو می‌سازد.
› حجت الاسلام دکتر احمد منصوری ماتک
