سلام یوگای خنده، که توسط دکتر مادان کاتاریا در دهه ۱۹۹۰ توسعه یافته، نوعی تمرین است که ترکیب خنده‌های مصنوعی و تکنیک‌های ساده تنفسی (الهام گرفته از یوگا) را به کار می‌گیرد. این روش ادعا می‌کند که خنده حتی اگر مصنوعی باشد، می‌تواند اثرات مثبت جسمی و روانی داشته باشد و به مرور زمان به خنده طبیعی مبدل شود.
هر چند برخی اثرات مثبت هم برای ان ثبت کرده اند اما نقاط ضعف و جنبه‌های قابل نقد درباره یوگای خنده:
مصنوعی بودن خنده: یکی از عمده‌ترین انتقادات به یوگای خنده این است که خنده در بسیاری از موارد مصنوعی است و ممکن است فرد از درون حس شادی و نشاط نداشته باشد. بنابراین، خنده‌های غیرطبیعی برای برخی افراد می‌تواند سطحی و حتی ناخوشایند باشد.
عدم تأیید علمی گسترده: اگرچه چند مطالعه محدود تأثیرات مثبت خنده را تایید کرده‌اند، اما یوگای خنده هنوز نتوانسته تأیید علمی کاملی به‌عنوان یک روش درمانی یا بهبودبخش روانی-جسمانی دریافت کند. متدولوژی برخی تحقیقات در این زمینه نیز مورد انتقاد قرار گرفته است.
ناسازگاری فرهنگی: در برخی جوامع و فرهنگ‌ها، خندیدن بلند یا خنده‌های ساختگی ممکن است غیرمعمول یا حتی نامناسب تلقی شود. این مسئله می‌تواند مانعی برای گسترش این تمرین در برخی مناطق باشد.
محدودیت در مواجهه با مشکلات عمیق روانی: یوگای خنده ممکن است به‌عنوان یک تکنیک مکمل برای کاهش استرس و بهبود خلق‌وخو مفید باشد، اما نمی‌تواند مشکلات عمیق‌تر روانی مثل افسردگی یا اضطراب شدید را درمان کند. حتی ممکن است در صورت عدم مدیریت، فرد تصور کند مجبور است شادی را تقلید کند و احساسات واقعی خود را سرکوب نماید.
ریسک‌های جسمانی: برای افرادی که مشکلات خاصی مثل بیماری‌های قلبی، فشار خون بالا، یا مشکلات تنفسی دارند، انجام تمرینات شدید شامل خنده طولانی مدت ممکن است مضر باشد
منبع:
Chatard, A., & Selmaoui, B. 2018. Effects of laughter on respiratory and cardiovascular responses.
و
Bennett, M. P., Zeller, J. M., & Rosenberg, L. 2003. The role of laughter in health and hypertension patients.
محتوا: این تحقیق نشان می‌دهد که خنده طولانی‌مدت می‌تواند فشار بیشتری به سیستم تنفسی وارد کند، که در افرادی با مشکلات تنفسی یا بیماری‌های مزمن ممکن است به سختی در تنفس بینجامد.
مهدی قیاسی کارگرمقدم
