پاسخ
زندگی سیاسی و اجتماعی شیخ محمود حلبی (۱۲۷۹-1376) با فراز و نشیب همراه بود و او دوره های متفاوتی را پشت سر گذاشت. برای مثال، حلبی در دوره جوانی تا میانسالی، که تا اوایل دهه 1330 ادامه دارد، در مسیر کسب تجربه بود و شخصیت شناخته شده سال های بعد را نداشت. او در این سال ها نهایتا خطیبی نسبتا مشهور بود.
حلبی در آغاز دهه 1330 با تأسیس انجمن حجتیه دوران جدیدی را آغاز کرد که تا انقلاب اسلامی در سال 1357 ادامه یافت. او انجمن حجتیه را با هدف مبارزه با بهاییت تأسیس کرد و در آن قالب به فعالیت اجتماعی و سیاسی پرداخت.
انجمن حجتیه با رهبری حلبی در سال های نخست انقلاب به طور رسمی فعالیت داشت؛ تا اینکه در سال 1362 در کنار چند تشکل سیاسی دیگر از سوی دادستان انقلاب اسلامی غیرقانونی اعلام شد. از آن پس دوران پایانی زندگی سیاسی و اجتماعی حلبی آغاز می شود که تا سال 1376 زمان درگذشت او، ادامه می یابد
حلبی پیش از انقلاب اسلامی در هماهنگی با حکومت پهلوی به مبارزه تعریف شده با بهاییت به عنوان مهمترین خطر پیش روی شیعه و ایران پرداخت. حلبی در این دوره که نیروهای سیاسی مذهبی سرکوب و محدود شده بودند، تلاش کرد انحصار مبارزه با سازمان سیاسی بهاییت را به دست آورد. این در حالی است که دوران پهلوی عصر طلایی سازمان بهاییت در ایران بود و بهاییان قدرت سیاسی و اقتصادی فراوانی به دست آوردند.
نتیجه سیاسی این روابط و همکاری، رابطه مناسب انجمن با حکومت پهلوی بود. حلبی با حرکت های انقلابی علیه حکومت پهلوی موافقتی نداشت. حلبی همچنین در این دوران مکتبی عقیدتی که شباهت های فراوانی با اخباری گری داشت را تبلیغ کرد و به مبارزه با عرفان، فلسفه و جریانه ای خردگرای دینی و اصلاح گرانه پرداخت. وی به لحاظ اندیشه سیاسی مخالف هرگونه حکومتی در دوران غیبت بود.
برای مطالعه بیشتر به مقاله تأملی بر افکار و زندگی سیاسی-اجتماعی شیخ محمود حلبی در عصر پهلوی مراجعه بفرمایید.
