متاسفانه ادعای قوم برگزیده و سرزمین موعود این روزها در رسانه های غربی و صهیونیستی با تبلیغات گسترده ای دنبال می شود.در این میان صهیونیست های یهودی و مسیحیان صهیونیست به شدت اندیشه های آخرالزمانی خود را به این مساله گره زده اند. امروزه میلیون ها مسیحی صهیونیست، موعود گرایی و بازگشت مجدد عیسی مسیح را به بازگشت یهودیان به سرزمین موعود به عنوان قوم برگزیده منوط ساخته اند و به شدت از کشور غاصب اسراییل حمایت می کنند!
اما به راستی ماهیت ادعای قوم برگزیده و سرزمین موعود که نسبت به بنی اسراییل و یهود مطرح می شود چیست؟ آیا واقعا خداوند با نژاد قوم بنی اسراییل خویشاندی دارد؟ آیا صرف متعلق داشتن به نژاد و قبیله بنی اسراییل نشانه تقرب و برگزیدگی ویژه ای است؟!
یهودیان و مسیحیان صهیونیست بر اساس برخی از نوشته های کتاب مقدس امروزین، خود را قوم برتر و نژاد برتر بر می شمارند. اما بر فرض صحت این بخش از کتاب تورات ، چند نکته را می بایست در این زمینه مد نظر داشت:
اول اینکه؛ برگزیدگی به خاطر ایمان داشتن است و نه صرفا از بنی اسراییل بودن! چرا که در آن دوره فقط بنی اسراییل خدا پرست بوده اند؛ بنابراین این تمجید بخاطر همین خداپرستی است و می شود گفت مربوط به همان دوره بوده است و نه تمامی دوران ها. بنابراین به جرات می توان گفت که خداوند هیچ قومی و خویشی با هیچ یک از اقوام ندارد و یقینا ملاک برتری همان طور که در کتابهای آسمانی از جمله قرآن کریم مطرح شده است ایمان و عمل صالح است .
دوم اینکه: این وعده ها نوعی مسئولیت است و مشروط بوده است. در حقیقت تا زمانی بوده که آنها زیر پیمان الهی باشند تابع اوامر پروردگار باشند. در حالی که پیمان شکنی یهود در طول تاریخ زبانزد است. در سفر خروج، خداوند خطاب به موسی«ع» میفرماید: «حال اگر مطیع من باشید و عهد مرا نگه دارید از میان همه اقوام شما ملک خاص من خواهید بود…. خروج 19: 5-6 یا آمده است: «پس همه فرامین و تمامی قوانین مرا نگه دارید و آنها را به جا آورید تا سرزمینی که شما را بدان جا میبرم تا در آن ساکن شوید شما را قی نکند.)) لاویان20:22
حتی خطاب به این قوم گفته می شود«….. اگر صدای یهوه خدای خویش را نشنوید شما نیز همچون قوم هایی که خداوند آنان را پیش روی شما هلاک میسازد هلاک خواهید شد.» تثنیه 8:20
سوم اینکه؛ به نسل اسماعیل هم این وعده ها داده شده است. شاهدش این است که فرشته خدا به هاجر مادر اسماعیل نیز همین نوید را داده است. ذریت تو را بسیار افزون گردانم؛ به حدی که از کثرت به شماره نیایند وقتی حضرت ابراهیم هاجر و اسماعیل را به بیابان بئر شبع میبرد و هاجر به خاطر بی آبی گریان می شود فرشته ای او را صدا میزند هاجر» تو را چه شده است؟ مترس؛ زیرا خدا صدای پسر را در آنجا که اوست شنیده است برخیز و پسر را برداشته محکم به دست خود بگیر؛ زیرا قومی بزرگ از او پدید خواهم آورد.» پیدایش 21: 18 تا 19
بنابراین معلوم میشود این وعده به دلیل ایمان و خداپرستی اسراییل در ان دوران بوده ومطلق هم نبوده است، نه همچنین منحصر به قوم منی اسرائیل از نسل اسحاق هم نبوده است؛ بلکه این وعده شامل تمام فرزندان حضرت ابراهیم ، از جمله فرزندان اسماعیل نیز می شود.
